Bigbang - Poetic Terrorism

Øystein Greni był mistrzem Europy w skateboardingu, ale po poważnej kontuzji kolana postanowił  rozwinąć swój drugi wielki talent: grę na gitarze i pisanie piosenek. W tym właśnie celu założył zespół Bigbang, który od niedawna przeniósł się na stałe z rodzinnej Norwegii do USA. Ich poprzednie dzieło „Radio Radio TV Sleep“ było podwójnym albumem, który w Norwegii awansował do miana najlepiej sprzedawanego albumu koncertowego od czasu wynalezienia norweskiej listy sprzedaży. Od tego czasu zespół prowadzi bardzo intensywne życie, gra trasy w USA i Skandynawii, występuje na niezliczonych festiwalach, występuje w radio, telewizji, nagrywa w najrżóniejszych studiach świata, może się od tego zakręcić w głowie.Ale zespół istnieje właściwie już od 12 lat. „Poetic Terrorism“ (coż za tytuł!) jest ich piąteym albumem, który w Norwegii, po rozstaniu się zespołu z Warnerem, został wydany jeszcze w 2005 roku we własnym labelu „Grand Sport“ i natychmiast osiągnął szczyty na listach sprzedaży. No właśnie, Norwegia, tam docenia się dobrą muzykę o wiele bardziej niż w reszcie Europy, choc przecież ten album nijak nie pasuje do naszych wyobrażeń o zimnie i mroku Norwegii. Ale przecież z tego kraju pochodzą także Turbonegro, Röyksopp, White Birch, Motorpsycho czy Holy Toy... Przed nową płytą Greni wiele się nauczył. Ale nie grać na gitarze, bo jest wirtuozem (przez prasę muzyczną bywał określany nawet jako „norweski Jimi Hendrix“), nie pisac piosenki i nie śpiewać, bo to przychodziło mu zawsze z łatwością, nawet nie aranżacji, bo ją też opanował perfekcyjnie. Jednak ze swą przyjaciółką Marią Oreta (która gra także na klawiszach w „Music In Me“) pojechał do jej argentyńskiej ojczyzny. Spotkanie  z ina kulturą, z innymi pomysłami, jak doskonalić swe zycie, rozszerza horyzonty. Greni zafascynował się tamtejszą sceną muzyczną i artystyczną, ich prostotą i bezpośredniością. Postanowił, że ta poetycka i narracyjna bezpośredniość powinna być także drogowskazem dla nowego albumu Bigbang. Zaczynając od tytułu i okładki przechodzi ta idea przez język i brzmienie aż do instrumentów i jest linią przewodnią „Poetic Terrorism“.
„Soczysty retrorock“ - takie określenie na brzmienie Bigbang pojawiło się na norweskiej stronie internetowej i choć określenie „retrorock“ może nieść w sobie coś obrzydliwego, to w tym wypadku jest to tylko duży skrót myślowy. Bigbang nie opiewa nostalgicznie żadnych epok w historii muzyki, ich piosenki są zarówno dla Wczoraj i Jutra ale przede wszystkim dla Tu i Teraz. To oznacza, ze nie są powiązane z żadnym czasem, wolne od trendów młodzieżowych, nie dbające o zdanie Rockowego Talibanu ani o miejsce w tzw. muzyce independent. Nowa płyta przynosi melodyjnego rocka wysokiej klasy z werwą, energią i naprawdę cudownymi, wielogłosowymi śpiewami harmonicznymi. Nie powinno więc nikogo dziwić, że to właśnie wytwórnia Glitterhouse zwróciła uwagę na ten zespół, by zaprezentować go całej Europie.